Ψεκ

  Ο Θανασάκης, που λέτε, ήταν ένας γεωργός που ζούσε στο νότο. Εκεί πέρα λοιπόν οι άνθρωποι είχαν ιδιαίτερη νοοτροπία και συμπεριφορά καθώς λούζονταν ακόμη τα αποπλύματα της δεκαετίας του ’80. Ο Θανασάκης όμως, που του άρεσε να διαβάζει φιλοσοφία, δυσφορούσε σ’ εκείνο τον τόπο.

  Ένα βράδυ που ήθελε να κοιμηθεί γιατί τον περίμενε δύσκολο πρωινό, άκουσε τον γείτονά του να γαβγίζει δυνατά και παράφωνα, μαζί με μερικούς ακόμα καλεσμένους. Γάβγιζε ακόμα και το ραδιόφωνό τους. «Μα γιατί κάνουν βραδιάτικα σα σκυλιά;» αναρωτήθηκε  ο Θανασάκης. Αφού δεν μπορούσε να κοιμηθεί, σηκώθηκε, ζεύτηκε τον ψεκαστήρα του και πήγε απέναντι. Άνοιξε τέρμα το μπεκ και άρχισε να τους ψεκάζει. Δεν άφησε κανέναν αψέκαστο. Ψέκασε και το ραδιόφωνο. Έπειτα γύρισε σπίτι και κοιμήθηκε σαν πουλάκι.

  Καθιέρωσε λοιπόν το κοινωνικό ψέκασμα όπως το έλεγε ο Θανασάκης και κυκλοφορούσε μόνιμα με το ψεκαστικό στην πλάτη. Ό,τι τον ενοχλούσε, το ψέκαζε. Από τότε άρχισαν τα πράγματα να καλυτερεύουν εκεί στα νότια.

Ο,τι άλλο έχετε ακούσει για το ψέκασμα, είναι απλώς θεωρίες συνωμοσίας.