Φταις και φταις

«Φταις και φταις!» του φώναζα έξαλλη όταν γύριζε σπίτι τελευταία. Και ο καημένος κατέβαζε το κεφάλι και ζητούσε συγγνώμη, ούτε που ήξερε γιατί. Το μόνο που ήθελα ήταν να εκτονώσω τα νεύρα μου, πειραγμένα στα σίγουρα από την κλιμακτήριο.

Ο Σωτήρης μου είχε προσφάτως μια επιχειρηματική ιδέα που πάσχιζε να υλοποιήσει. Η αλήθεια είναι πως δεν τον στήριζα ιδιαίτερα λόγω της κατάστασής μου. «Φταις και φταις!» του έλεγα όταν πιεζόμουν. Απορώ πως με άντεχε.

  Την επιχείρηση κοντεύει να την ανοίξει. Είναι ζήτημα ημερών. Εστιατόριο επί της Εθνικής Αντιστάσεως. Πριν με πάει να δω το μαγαζί, ολοκληρωμένο πια, άρχισε να με ευχαριστεί που τον εμπνέω. Σάστισα! Όταν φτάσαμε και αντίκρισα την επιγραφή τον κοίταξα πονηρά και απλά ξεκαρδίστηκα. Μαντέψτε το όνομα!