Στου Δρακούλη την ταβέρνα

  Ο κυνηγός μπούκαρε κορδωτός στην ταβέρνα του Δρακούλη.

«Δρακούλη, ετοίμασε τηγάνι. Σου φέρνω πρώτο πράμα! Καρδούλα ζαρκαδιού άτιμου και άτακτου»  κραύγασε ο κυνηγός.

«Σώπα ρε! Τα κατάφερες θηρίο;» απάντησε ο Δρακούλης και του έφερε ένα κιλό κρασί.

Λίγο αργότερα του σέρβιρε τον εκλεκτό μεζέ. Ο κυνηγός έγλειψε και το πιάτο.

  «Ρε Δρακούλη δε με βοηθάς να φέρουμε το υπόλοιπο ζαρκάδι από το αγροτικό; Το ‘χω τυλίξει σε νάιλον. Η καρδιά ήταν μονάχα για την όρεξη» είπε ο κυνηγός, ενώ ο Δρακούλης τον ακολουθούσε.

  Η ώρα πέρασε… Τα τρυφερά μεζεδάκια -παϊδάκια, συκωτάκι, πνευμόνια- ολόφρεσκα και το κρασί άφθονο μέχρι που ο Δρακούλης παραπονέθηκε για την ώρα: «Δεν πας σιγά σιγά; Να ξεκουραστείς, να καθαρίσω κι εγώ το χαμό στην κουζίνα και να κόψω κιμά ό,τι έμεινε;»

«Τι σκοτίζεσαι ρε Δρακούλη; Για πρώτη φορά δε με περιμένει η γυναίκα στο σπίτι και θα φύγω από τώρα; Φτιάξε μου και τη γλώσσα… Ψητή!» ξεκαρδίστηκε ο κυνηγός και ρούφηξε κρασί απευθείας από την κανάτα.