Το ζουρλό αίμα

Δεν έχω τον έλεγχο. Κάτι μου διαφεύγει. Ακούω σαν από πηγάδι, βλέπω σκιές και έντονα φώτα. Δε νιώθω πόνο. Μούδιασμα ίσως. Κάτι εξασθενεί μέσα μου. Παγώνει η πλάτη μου στη άσφαλτο. Κάπου ήθελα να φτάσω αλλά δεν πρόλαβα. Με πρόλαβε.

  Κρίσιμη στιγμή, γιατί αυτό που αγγίζει το χέρι μου δεν είναι νερό και σίγουρα δεν τα έχω κάνει πάνω μου από φόβο. Αίμα μάλλον. Θα χτύπησα. Ας τρέξει. Να φύγει το ζουρλό αίμα. Και μόλις φύγει θα γιάνω. Έτσι έλεγε η γιαγιά.

  Τι φασαρία είναι αυτή; Σειρήνα. Ένα ασθενοφόρο. Μα αδίκως ανησυχούν. Πιέζουν την κοιλιά μου με γάζες. Και μάσκα; Γιατί; Τι κάνουν;

«Αφήστε με! Αφήστε να φύγει το ζουρλό αίμα. Πρέπει να φύγει το ζουρλό αίμα. Έτσι έλεγε η…»

Σιωπή.